Η ελιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με χιλιάδες χρόνια ιστορίας των κατοίκων της Μεσογείου με τους Έλληνες να είναι ο πρώτος λαός που την καλλιέργησε. Αποτελεί σύμβολο αγώνων, ευημερίας, ειρήνης, γονιμότητας και ευφορίας και δώρο της φύσης με παρουσία σε όλους τους κύκλους της ζωής.

Στην Ακρόπολη από την Θεά Αθηνά Εργάνη φυτεύτηκε η πρώτη ελιά και από τότε κηρύχθηκε ιερό δέντρο της πόλης της Αθήνας. Το δέντρο αυτό ήταν χρήσιμο για τη διατροφή, το φωτισμό, τη θέρμανση, την υγεία και τον καλλωπισμό των Αθηναίων. Στον ‘Ομηρο περιγράφεται ως «υγρός χρυσός».

Η παρουσία του ελαιόδεντρου στον Ελλαδικό χώρο από την νεολιθική ακόμη εποχή αποδεικνύεται από τις πινακίδες της Γραμμικής Β’ από τα αρχεία των ανακτόρων της Κνωσού, της Πύλου και των Μυκηνών οι οποίες μαρτυρούν την οικονομική σημασία της ελιάς κατά τον 14 ο και τον 13 ο αιώνα π.Χ.

Ο φυσικός χυμός του καρπού της ελιάς με την ιδανική του σύσταση, με υπέροχο άρωμα φρέσκιας ελιάς και φρουτώδη γεύση, χωρίς εκχυλίσματα, χαρίζει υγεία και μακροζωία. Ο Ιπποκράτης συνιστούσε το ελαιόλαδο ως «ίαμα», δηλαδή φάρμακο.